Bir zamanlar, bir kara ağaç varmış. Simsiyah dalları ve yaprakları olan..
Her kesin uğursuz saydığı bir ağaçmış. Kesmeye bile çekinirlermiş.
Gün gelmiş, bir bilge gelmiş oraya, ağacın adını duymuş ve merak etmiş.
Yaradanın, yarattığı hiç bir şey uğursuz ve kötü olamaz demiş.
Ağaca dokunmuş sarılmış, gölgesinde uyumuş.
Kimse şimdiye kadar, hiç bir kimse bu kadar yaklaşmamış o ağaca.
Derken bilge gülmeye başlamış,
ne kadar heybetli sin lakin bir o kadar yalnızsın.
Ağaçla konuşuyormuş meğerse.
Ağaç tüm ağaçların yakınlarında insanlar
var oysa bana yaklaşamıyorlar bile , ben mi istedim kara olmayı, o böyle yarattı beni..
Bilgeokşamaya devam etmiş.
Uzaktan da halk merakla izlemekteymiş.
Birden bir mucize olmuş, ağacın dallarındaki yapraklar ışık saçmaya başlamış.
Öyle güzel bir hale bürünmüş ki herkes hayran kalmış.
Bilgeye sormuşlar ne yaptın. Ona sevgiyle dokundum, içindeki yaradanı ortaya çıkardım.
Kara ağacın sırrı, onu kötü gören ve orada yaşayanların negatif enerjilerini yansıtmasıymış
ve güzel bir kalp bunu yok etmiş
Unutmayın herşey aynı kaynaktan gelir,, karanlık içinde ışığı barındırır. Işıkta aslında karanlığı gizler.
Siz siz olun yaradanı ortaya çıkarmak için yapın herşeyi, o zaman her şey güzel olur.
Bunun için bazen karanlıkta olmanız gerekebilir ki aydınlığı anlayabilesiniz,ortaya çıkarabilirsiniz.