Aman Allah’ım, Nasıl Dayanacağım!

Bugün rahatlıkla olan bitenlerin sebebi ahlaksızlıktır, diyebiliriz/diyebiliyoruz.
Sen yapınca, hiçbir şey değil/olmuyor, herkes yapıyor oluyor; ama başkası yapınca, çok büyük ahlaksızlık, terbiyesizlik deniliyor ve kötü oluyor.
Aslında ahlak/ahlaki yoksunluk, biraz da insanın anlayışına, inancına, düşünce yapısına ve “bendensin, değilsin!” gibisinden bir takım değerlere endekslenmiş durumda.
Ahlaki yoksunluğun ayyuka çıktığı günümüzde, kendi ahlakımıza, ahlaki yoksunluğumuza ne kadar dikkat ediyoruz/edebiliyor muyuz?

Akşama kadar nasıl dayanacağım!
Aman Allah’ım!
Aklım, fikrim hep orada, hep onda...
Sürekli onu düşünüyorum.
Bir saniye bile onsuz olmadığımı, olamayacağı mı anladım.
Sanki bir azam eksilmiş gibi.
Sanki bir şeyler ters gidiyor gibi,
Sanki bir şeylerden mahrum kaldım., uzaklaştım gibi,
Sanki, sanki, sanki...
İşte anlayın artık.
Bugün cep telefonumu evde unuttum.
Bilmeden tabi, ama keşke bilerek unutmuş olmak isterdim.
Hiç olmazsa kafam biraz rahat olurdu.
Düşünüyorum, acaba beni arayan var mı?
Acaba kim aradı?
Kimlerden mesajlar geldi?
Acaba face de kimler, ne yazdı? (Gerçi şu anda da faceden yazıyorum ama)
Acaba Whatsapptan kim, nasıl bir yazı yayınladı?
Acaba İnstagramdan kim, nasıl bir resim paylaştı?
Acaba, acaba, acabalar hiç bitmiyor.
Eskiden nasıl telefonsuz dayanıyormuşuz, hayret ediyorum vallahi!
Aslında ara sıra evde bırakmak gerekiyor sanıyorum.
Neyse, bugünlük biraz kafamı dinleyeyim!
Eğer yapabilirsem, dayanabilirsem tabi!

Naz etme artık, şansını çok zorlama,
İnan ki artık, ben eski ben değilim!
Fazla söze ne hacet, uyan artık,
Her telden çalan saz değilim!


Kerim BAYDAK
[email protected]