- Anlamadılar ! Yürüdüm. Durdum. Biraz hırladım daha sonra cebimden bi tütün çıkardım. Çarşafa sardım ve yaktım.


- Gerçekten öyle mi demediler ? Bu insanlar ne güzel demiyorlar böyle. İki çizgi arasına bir at figürü sıkışmış. Tanrım beni bağışla.

- Haber yok. Yalnız kaldık yine. Sığmadı velhasıl düşlerimiz gerçekliklerimize. + Gerçeklik ne demek ? - Ne gerçekliği ? + Gerçeklik işte ! Olmayan, şu sığdıramadığın. - At... + Güvercin...
"Güzel"

- Ragıp Bey ! ( Böyle sanki güneş gözünüzü yumuşak bir şekilde öperken ve etrafa çiçek kokuları sızdığı andaki naiflik gibi ) + Ah Sadık Bey, merhaba, nasılsınız ? " Sadık Bey elini uzattı, gözleriyle merhaba dedi ve nasılsınız sorusuna ellerinin sıcaklığı ile cevap verecekti. Veremedi.

Korkmayın sevgili okur. Ragıp Bey de ellerini uzattı. Saygı ve sevgi vardı korkmayın. Sadece Sadık Bey öldü. Üzülecek ve korkacak birşey yok.


Gökgün Atlı