Duyduk duymadık demeyin!

Ellerinde olsa süslü cam kavonaza koyup elden ele gezdirdikten sonra müze için sergi müsabakasına katılmalarını sağlamak adına çocuklarını sergileme bohemlikliğinde bulunan sayısız anne babalar var!
Neyin emanetini kime vereceğiz? Biz bunlardan ne bekleyebiliriz? Çocuklarını beş para etmez bir marka yapma derdinde bulunmaları çok acı. Bu çocuklar ne öğrenecekler? Kızlar ojelenip şımarık şımarık sefa sürmeyi ve erkeklerde kaş alıp hava atmayı ve bol bol kızların kız halini bozup kenara atmayı mı?
Düşünce nerede? Konuşmak nerede? İnsan olmak var mı? Yada daha da önemlisi kitap nerede? Bu çocuklara neden kitap okuma alışkanlığı verilmiyor? Yada yararlı tarihi filmler neden gösterilmez? Ebeveynler çaptan mı düştü? Misal bir 120 filmine baktırmış ve çocuklarla film hakkında münazara etmişler midir? Pek zannetmiyorum. Düşman beyinler yetiştirmek daha kolay "Evladım şunlar suçu bucu! Sakın muhatap olma!", "Dilara´yı gördün mü oğlum? Nasıl da güzelleşmiş!", "Kızım, sen evli misin?", "Kızım, benim oğlan seni her gün gelin olarak hayal ediyor!" vs vb. saçma sapan sapıkça yönlendirme ve özele karışma hadsizlikleri değil de nedir bu? Gerçi bu ayrıyeten bir toplumsal rahatsızlıktır. Şimdiki ve gelecek çocuklara çok derinden açıyor ve üzülüyorum. Sayıları depresyona girme konusunda arttıkça artan ve kendi milletinin yıkılmaz bir numaralı toplum düşmanları geliyor! Onlar bizim evlatlarımız. Sağlıklı bir eğitim almamaksızın bataklıklarda yeşeriyor!
Niye mi? Bir çocukta özenti varken kendi kişisel kimliğine ne ihtiyacı olur ki? Sorarım size! Geleceğe dair ne yetişitiyorsunuz? Evlat mı, yetişkin mi yoksa canavar mı?

Konçuy (Alaz Serdengeçti) - 05.02.2017