Çevremde çok duyduğum bir yakınma var; "Eskiler böyle miydi.. Eskiden evde herkes tatlı bir sohbete dalardı.. Şimdi nerdee.." Ee tabi hem o zamanı hem de bu zamanı yaşayanlar için haklı bir yakınma.. Ama burada biz de onlara uyup yakınmamalıyız.. Şu anda yaşadığımız dünyanın değerini bilmeli ve bunun tadını çıkarmalıyız... Zira 45 - 50 yıl sonra dünyanın bu halinden de eser kalmayacak, ve biz bu zamanları arayacağız... Dışarıda inşaat halinde binalar, 2 - 3 katlı evler, pazarların üzerinde güneşten koruyan bezler ve "Boş arabaa.." diye bağıran çocuklar var... Çevremizde gökdelenler yükselmiyor ve hava abuk sabuk cisimlerin istilasına uğramamış durumda... Mavi gökyüzünü seyredebiliyoruz... Uzun bir solukla yaşama sevincini ciğerlerimize doldurabiliyoruz... Bunlar çoğu kez karşılaştığımız ama pek de farkına varamadığımız, kıymetini bilmediğimiz şeyler... Yıllar sonra pazar ahlakı diye bir şey kalmaz, "Boş arabaa.." diye bağıran çocukların sesi duyulmaz artık... Gökyüzü teknolojik cisimlerin istilasıyla görünmez olacak, o dönemin çocukları gökyüzünü siyahla özdeşleştirecek... Etrafımız yüzlerce metre uzunluğunda gökdelenlerle çevrilecek... Alacağımız uzun bir solukta ise, ciğerlerimiz yaşama sevinciyle değil de, fabrika dumanıyla dolacak... "İnsan"lar azalıyor...