Sevilecek bir yanım yok. Hiç olmadı da zaten. Yarına umutla bakmaya halim yok. Bir garip insan olarak doğdum ve ben bir adım daha atmak istemedim. Hayatta yarın için isteyeceklerim kabus oldu kaldı bende. Uyuyamaz oldum. Yatakta saatlerce uykuyu bekler oldum. Saatlerce gelmesini bekledim. Ama gelmedi. Yoruldum. Her sabaha uyanmaktan. Her sabaha aynı dertlerle uyanıp daha fazla dertle uyanmaktan yoruldum. Kalkıp gitmek geliyor içimden. Kaybolup gitmek. Kimsenin beni bilmediği sabahlara uyanmak istiyorum. Kimsesiz uyanmak. Yanımda yalandan insanlar olmayan bir sabaha uyanmak istiyorum. Kafamda olanların gitmesini istiyorum. Fazla değil bir avuç gerçeklik ve az bişey mutluluk. Olmayacak hayallerle yaşadım hep. Bi sabah dün gibi uyanmak istemiyorum. Bi sabah herşey gitse. Aklımda ki herşey gitse. Sormasalar beni aramasalar ben onları bilmeden uyansam.
Sanmam, ne ben artık uyanırım. Ne de onlar gider benden.