Sevgili Abiciğim;

Benim için çok değerli mektubunu aldım. Küçücükte olsa umut vaat ediyor sözlerin, baharla belki de bahardan daha da yakın kurulacak birliğimiz için umudun ışığını gözlerinde hissettim.

Tek şartım var abi. Bana ve sevdama saygı duyulması. Eğer sezinlersem en ufak bir saygısızlığı, bozarım oyunu, harbin en şiddetli anında, savaşın tam ortasında, bırakıp giderim, sınır boylarına, sınırlar ötelerine, Mehmetçiklerime. Sararım onların yaralarını, anlatırım bitmek bilmeyen eve dönüş umutlarını.

Aslında abi herkes, hepimiz canı gönülden bu birliği istiyormuşuz. Tek bilek ve tek yürek olmayı. Ama bir türlü birleşemiyoruz.

Aramıza 1 yıl önce katılan bizlerden biriyle sohbet ettik uzunca. Konu birliğe geldi bir anda. İki kişi, üç kişi bir araya geldiğinde, içimizdeki birliğe duyduğumuz özlem, hasret depreşti birden. Ne neşeli adamdı, ne hikayeler anlattı ayak üstü, başından geçen anıları. Neden birbirimizi geç tanıyoruz, birbirimizin tecrübelerinden, bilgi birikiminden yararlanıp, birliğimiz için adım atmak için daha ne bekliyoruz. Daha ne kadar, hep deplasmanda oynayacağız. Abiciğim senin önerdiğin aday, kanımca birlik başkanlığı için en uygun aday. Yalnız kendisi buna hazır mı, bu sorumluluğu almak ister mi, hiç konuşma fırsatı yakaladın mı, ya da bunun için ne vakit konuşmayı düşünüyorsun. Zamanı boşa harcama abi, hemen konuş.

Hayal ediyorum abi, caddemize kurduğumuz uzun masalarda, hep birlikte yemekler düzenleyip, birlikte sohbet edeceğimiz günleri. Neşe ve mutluluk yayacağız etrafa. Avm ler kıskanacak ve yıkamayacaklar bizleri.

Abiciğim, tek sorunumuz iletişimsizliğimizi aşmak. Bunu da bizler başarabiliriz.

Heyecanla senden güzel haberler almayı ümit ediyor ve bekliyorum.

Selam ve sevgiler