BÖLÜM 2


Bir gün kuzenlerinden biri annesinin cüzdanından para alıp Haluğun eşyalarının arasına sakladı.Pa-

ranın eksikliği ortaya çıkınca ev arandı. Kayıp para Haluğun eşyaları arasında çıktı.Oysa ki ; Halu-

ğun haberi bile yoktu.O Suçsuzdu.Eniştesi tarafından iyice bir dayak yedi. "--ben almadım " dedikçe

dayak şiddetlenerek devam etti.Dayanacak gücü kalmayınca düştü bayıldı. Bayıldığı yerde perişan du-

rumda saatlerce kaldı.Kimse onunla ilgilenmedi.Sabaha karşı kendine gelen Haluk evdekilerin uykuda

olmasıni fırsat bilerek kaçtı.Sokaklarda dolaştı dolaştı.Bir yandanda İstanbula nasıl dönebileceğini

düşündü durdu. Parası,eşyası hatta kimliği bile yoktu.Yol kenarında durup beklemeye başladı.

Bu arada vücudundaki morluklardan dayağın izlerini taşıyan zayıf bedeninden çok kalbi acıyor.

Kendine atılan hırsızlık damgası onu kahrediyordu.Bir yandan titriyor bir yandan da "---ben hırsız

değilim " diye mırıldanıyordu.Arabalar gelip geçiyor.Kimse onu arabasına almak istemiyor gibiydi.Ne

kadar zaman geçtiğini bilmiyordu ki önünde bir kamyon durdu. Kamyon şoförü tonton bir amcaydı.

Söylediğine göre onunda çocukları vardı.Haline acıyan adam Haluğu en yakın benzin istasyonuna


götürdü.Morluklarına ilaç sürdü.Karnını doyurdu. Olanı biteni sordu. Haluk herşeyi anlattı.Kamyoncu


Haluğa " --- hadi artık gidelim "derken bir yandan da "--vah! yavrum vah! " diye kendi kendine

söyleniyordu. İstanbula doğru yola çıktılar.Karnı doyan Haluk derin bir uykuya daldı.