Bari Diller Dönsün Duaya

Her gün sayısız olayla karşılaşıyoruz.
Olanlardan ne bir nasihat alıp hayatımızı düzene sokuyoruz, ne olması gereken önlem ve tedbirler alıyoruz, ne de insanları bu konuda bakış açılarını ve kişisel hak ve sorumluluklarını öğrenmelerine vesile oluyoruz
Tüm bunlara sebep olan sayısız sebepler varken, galiba en önemli sebep; Ahlaki yoksunluk ve kriz derecesinde Ahlaki dejenerasyondur.

Yaşantımız hep bir şeyler yapmakla veya söylemekle geçiyor.
Kimi zaman gönüllü, kimi zaman zorla, kimi zaman kerhen!..
Kim yaptıklarıyla kime fayda sağlıyor, kime zarar veriyor!..
Gerçek anlamda bir öz eleştiri yaparsak, kar-zarar anlamında hangimiz ahlaki olarak doğru söyler acaba?

Olmazsa insanda öz, kızarmaz hiçbir yüz,
Görmüyorsa olanı, neylesin bir çift göz.
Emdiği süt bozuksa, kar etmez asla söz,
Vicdansız o kalbinde, bitmez inşallah köz.

Bu mübarek günde avuçlarını açın semaya,
Bir şey yapamıyorsanız da, diller dönsün duaya.

Her şey yolundaymış gibi yaşamaya devam ediyoruz.
Gerçekten her şey yolunda mı, yoksa biz öyle mi görmek, düşünmek istiyoruz.
Her gün canımız yanıyor, her yerimiz acı içerisinde.
Ancak hiç acımadı ki diyerek, kabullenmek istemiyoruz.
Herhalde savaşmadan en çok düşmana sahip olan tek milletiz.
Bütün hainlerin gözü üzerimizde!
Öyle ki kim dost, kim düşman, hain seçebilmekte aciz duruma düştük. (Ama asla aciz değiliz, her acıda biraz daha birleşiyoruz, kenetleniyoruz.)
Zaten onlarında istediği budur.
Onlara bu fırsatı vermemeliyiz.
Bitisin artık bu kin, nefret ve zülüm!
Artık rahat ve huzurlu nefes alıp verelim.
Hiçbir şey yapamıyorsanız da bol bol dua edin.
Çünkü Müminin en büyük silahı duadır.
Dinsin artık bu acı!




Kerim BAYDAK
[email protected]