DOĞRU YOL
( Ferruh, odaya girer. Naran’ı yatağının üzerinde yatar halde bulur. Yanına yaklaşır. Konuşmaları başlar.)
+ Sakin ol.

- Anlamıyorsun Ferruh. Ruhum, göğüs kafesinin içine sıkışmış bir vaziyette. Kırıp onu kurtarmak istiyorum. Bangır bangır bağırıyor. Duyuyor musun?

+ Duymaya çalışıyorum.

- Ne kadar duyabilirsin? Bir saniye, bir dakika? Ben günün 24 saatini onunla aynı yastıkta, aynı yolda, aynı mutfakta geçiriyorum ve çıldırıyorum ! Susmuyor. Nasıl susturacağım Ferruh?

+ Doğru olan şeyleri yapmaya başladığında susacak.

- O doğru olan nedir? Göster, yapayım. Söyle, bileyim.

+Doğru ve tek gerçek bir tek Allah’tır. Senin doğrun O’nun yolu. Ruhun anladı da sen bunu bir türlü anlamadın...

- Konuşma böyle sus!

+ Konuş diyen sensin. Söyle diyen sensin.

- Haklısın, o halde hem konuş hem sus !

+ Seni gördükçe ben üzülmüyor muyum sanıyorsun? Seni gördüğüm her maddede kalbimin yerinden çıkıp ellerime düştüğünü hissediyorum. Naran, seni anlamak için uğraşmıyorum. Kimseyi anlamaya çalışmam. Anlaşılmak o kadar zor ki, o kadar ağır ki. Anlaşıldığını sanarsın ama bir zerre bile dediğin anlaşılmaz. Seni anlayamam affet ama seni dinlerim. Bağırsan, çağırsan seni dinlerim ve bir toz bulutu gibidir varlığım, seni kırmam.

- Herkesi anlamak zorken, kırmamak kolay mıdır Ferruh?

(Naran yataktan kalkıp Ferruh’un karşısına oturur.)

- Söyler misin, anlayamıyorsan nasıl kırmamayı başaracaksın?

+ Susarak.

- Susarak mı?

+ Bazen bütün duygular, susmaktan geçer. Konuştukça dağılır. Sustukça çoğalır. Ben susarak tüm duyguları besliyorum.

- Ne diyorsun Ferruh? Anlamıyorum.

+ Çünkü anlaman için konuşmuyorum.

PERDE 1 - Bölüm Sonu