Bu duygu çoğumuzda olabiliyor sevgili kalem...
Her insan özeldir ve yaşam bir armağandır . Bu armağanın değerini bilip bilmemek bizim elimizde.
Viktor Frankl'e göre; kişinin yaşamda kendi anlamını bulması üç yolla mümkün:
- Bir eser yaratmak ya da bir iş yapmak.
- Bir şey yaşamak, bir insanla etkileşmek, sevmek.
- Kaçınılmaz acıya karşı bir tavır geliştirmek.Acıya neden olanı değil, acıya olan tavrını değiştirmek.


Ve yine çok sevdiğim bir yazarın romanından bir kesit aktarmak istiyorum size sevgili kalem..

Ben yalnızken anladım kıymet verdiklerimin kıymetsizliğini.
Dara düştüğümde sıkışan kalbimi, kendi şefkatimle okşadım.
Karşı koyamadıklarım, ordularını toplayıp üzerime gelirken, ardımda kimseyi aramadım.
Ben yalnızken anladım kuvvetimi! Düştüm elbet, kandım, kanadım, susadım.… Ama kalktım elbet! Tutunacak kimsenin olmadığını, olmayacağını bilerek…

Şimdi ben, tecrübesini yitirmemiş yorgun bir savaşçıyım.
Kılıcımı kınında bıraktım. Düşmandan korkum yok; yüzü belli, gücü belli! Dün yanımda olmayanın yarınım da yeri yok! Ben unutsam, kınındaki kılıç unutmaz…

Demem o ki,
Ben en çok, yalnızken anladım yalnızlığın kıymetini. Yanımdayken, ardıma düşeni…
Sizinle alıp veremediğim yok benim.
Dokunmayın!
Ne kadar yalnızsam, o kadar iyi biriyim…
Selim Akgün // "Adın Adın Yalnızlık" romanından...

Sevgilerimle dost kalem..