Hangi yöne dönsem onu görüyorum usta. Nereye kaçsam peşimden geliyor. Ne yana baksam karşımda sanki. Kaçamıyorum bir türlü.
Kaçıp kurtulamadığım bu durumu tarif de edemiyorum işin ilginç yanı. Aşığım desem değil, nefret doluyum desem hiç değil.Dostum desem beni bu kadar yakmasının sebebi de ne? Düşmanım desem yaşadığımız onca güzel anı da neydi? Tarifi yok bu hissin...
Nasıl anlatsam daha önce adını duyup da tatmadığım bir yiyeceğe benziyor bu tarif. Tamam ben bunu biliyorum diyorsun. Fakat tatlı mı, ekşi mi,acı mı? Nasıl bir tadı var bilmiyorsun. Bu da öyle bir his işte.
Unutmaya çalışıyorum ne mümkün. İçimde büyütmüşüm meğer bunca sene. Dallanıp, budaklanmış. Kök salmış yüreğimde.
Bedenimin her yanı onun sevdası ile sarılmış da haberim yokmuş, zehirli sarmaşıklar gibi dolanmış kalbime. Kapatmış her yanını.
Sis olmuş sevdası da perdelenmiş adeta gözlerimin önüne. Meğer bu yüzdenmiş göremeyişim bu sevdanın hakikati ve gitti sonunda usta.
Hoş ben hala göremedim ya gerçekleri. Ya da görmek istemiyorumdur. Gerçekler acıtıyor usta. Canımı yakıyor gerçekler. Her sabah uyandığımda telefonumu elime alıyor mesajlara bakıyorum. Bir günaydın mesajından bile yoksunum artık usta. Tarifi yok bu hissin...
Her şeyi atlattım da usta. Bir onun yalan sevdasını atlatamadım.
Tedavisi olmayan sancılı bir hastalık gibi. İçimde yaşatıyorum onu.
(KUBİLAY DEĞİRMENCİ’YE TEŞEKKÜRLER)