Eskiden biri üzülse ben ondan fazla üzülürdüm. Çocuklara gülümserdim. Yarınlara beslediğim umutla Gül bahçesinde papatya yetiştirirdim. Papatyaları yalancı aşklar için yoldular. Gül? goncayken kopartılar.

Sorma nasılım.

Sigaramı sigarayla yakıyorum. Uykum da terk etti beni. İyi geceler de yok. Günleri karanlık olanın iyi geceleri olmaz.

Hüngür hüngür ağlayıp Hıçkırıklara boğulmadım uzun zamandır. Havalar da soğudu yine ellerim üşüyor. Bedenimi karanlığa saldım, yüreğimi yanlızlığa sarmaladım gene. Söyleyecek bir şeyim var bir sen anlarsın ama bir sana söyleyemem.

Korkum? İçimde birikmiş duygularımın bir gün birden bire patlayarak beni zerreler halinde dağıtacağından korkuyorum. Bulundukları yer örümcek ağı kadar hassas. Bir dokunuş yeter dağıtmaya. Gönül yaram kabuk bağlayınca yaramaz çocuk gibi kaşıyıp kopartıyorum kabuğunu. Yara sıcakken acımıyor.

Sevdam? O hep başkasını sevecek. Yüzü başkasının avucunda olacak ve o avuçlar ne kadar şanslı olduklarını hiç bilmeyecekler. İçimde ki çocuk ölüyor. Kendimi bile sevemiyorum artık. Sıcakkanlı olmam ise tamamıyla içimde ki yangından.

Yıldızlara bakmayı unutmadım. Bakmıyorum artık. Onlar da bir gün sönüyorlar. Hayat? Onunla poylanacılık oynuyorum arada bir. Maviye boyuyorum heryeri. Uçmak için, bir kanadım kırık... Farkına varıyorum.

Hayallerim? Hayal etmek biraz da eksilmek. Onlara daha az dalıyorum. Geleceği bir sayfanın hışırtısında yaşıyorum. Umutlarım birer harabe, duvarlarındaki çatlakların onları yıkabileceğini kabul etmiyorum. Çerçeveler asıyorum üzerlerine, görmemek için.

Sana söyleyemediğim? Sorma...

Kırık kanadım ol diyemem sen başkasının gökyüzünde uçarken... Benim yıldızım ol diyemem benim gökyüzüm griyken...

"Yaram" sensin,
söylersem susarsın, oysa ben nefes almak için sustuğun bir kaç saniyede, sesine hasret kalıyorum...

"Yaram" sensin,
söylersem gidersin, ben saçlarımı keserim...

Yaramdan bir sen anlarsın ama bir sana söyleyemem.