Aşk tesadüfleri sever demişler...Yaşanılan aşktan geriye yıkık dökük anılar kalmışsa da sever mi yine de tesadüfleri?
Yoksa yabancı misali mi bakar aşk tesadüfe? Zamanla ölçülebilir mi aşk? Mesela kaç gün? Kaç ay? Kaç yıl sürebilir yıkık dökük aşk?
Nazım zamanında demiş ki; ’ Sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı?’
Sevmiyor be usta,sevmiyor da ben elmayı bu kadar içten seviyorken bana hep kurtlu,çürümüş yanını gösteriyor ve ben seviyor olmamdan utanç duyuyorum...Seviyorum diye haykırmak isterken en gurursuz yanım;öteki yanım ise küçük kızına sarılmış, o elmayı özenle saklıyor ellerinde...’Sözler yalancıdır,sözler kandırır derdi annem...
Sözlere güvenemeyeceksem,sevdiğime,yıkık da olsa aşkıma,güvenemeyeceksem ne kalır elimde...Ne kalır geriye bu yaşanmışlıklardan...Sevdiğine bile güvenemiyor olmak,ne büyük hayal kırıklığı...Gözlerinin içine bakıp en sevdiği şiirin dizilerini okurken sana,başka bir gün yüzüne bakmaz,yolda selam vermez olması...Nasıl açıklanabilir kelimelerle? Bu kalbinin acısı ne ile diner? Seni sevene gideceksin,sevdiğine değil diye de başka akıl verenler oldu bana...Ben sevmiyorken nasıl aşkla bakabilirim o gözlere...Evet,denedim...Belki suçluyum bütün insanlarda onun gözlerinin ışıltısını aramam işlenmemesi gereken büyük bir günah..Onun gözlerinin ışıltısını ararken,bazen loş bir ışık bazense zifiri bir karanlıkla karşılandım.Dur dediler bana,bir insanda dur! Her insanda onu aramaktan vazgeç.Yetinmeyi bil...Kimse anlamadı,anlamazdı da zaten o yüzden anlatmak için çırpınmadım.Bir insan sana dokunurken yüreğine de dokunduysa yanlışlıkla...Kim gelip geçse hayatından silemiyorsun onu.Nefret ediyorsun her şeyinden.Sırf aklından da,kalbinden de taşınsın diye başka kollara koşuyorsun.Dinmiyor o sızı.Gün be gün katlanarak yakıyor canını.Tesadüfler sonlanmıyor.Her mekanda,her yolda anılar,kokular,şarkılar senin oraya gelmeni bekliyor sanki...Sevmek istemezdim.Duygusuz olmak sanırım dünyanın en lüks şeyi. Hoşcakal adam demeye bile vaktim olmadı belki de bundandır bu derin sızım,bu derin acılarım.Bir hoşçakala sığar mıydı? Emin değilim ama böyle de hiç olmadı ki.....