Adın geçince bAŞKa bakıyor gözlerim , kuşlara yakalanıyorum.

Ne garip

Bir gün öleceğimizi biliyoruz

Ve o gün yaşamak istediklerimizi

Yaşayamadan gidiyoruz.



Ne garip...

Hiç ayrılmayacakmış gibi seviyoruz

Korkuyoruz kaybetmekten

Kaybettiğimizi geç farkediyoruz



Ne garip çok garip...

Sevgi sevgi diyoruz

Sevilirken sevmeyi unutuyoruz

Oysa...

Aşkla boğmalıydık, aşka boğulmalıydık. Sevgilinin dudaklarında nefessiz kalıp, aşkla kesilmeliydi ömrümüz.

Bir dünya olmalıydı kokusu yar kokan, yayılmaksa bir uçtan bir uca yarin göğsü olamalıydı yolumuz, gülümsemeliydi dünya gülümsemeliydi aşk, çocuklar ellerinde aşk taşımalıydı, silahlar sevgi olmalıydı, ölümse bahar...

Ve ben hep bahar gibi sevdim ve hep aşkla yüreğimi kandırdım.

Yenilendi belki aşklar her yenisinde yine de baharı giydim bahar gibi çarptı kalbim ve ben hep çok sevdim sevdiklerimi...sevdiğimi...

Anladım ki aşktı ilaç ve hastalık, aşksızlıktı. ’’ Keşke yalnız bunun için özleseydim ’’ aşkı...

Aşktı adım aşkı adımladım. Herşeye inat hep aşkta kaldım.

Ve...

Sobe...

Sıra sende !

/

Not : 09/01/1990 Cemal Süreya’ya ve bana ve sana ve bize..ve hep sevgiyle ve hep aşkla..