Bir Hazreti Ali Kıssası…
“Nasipse gelir Hint’ten Yemen’den,
Nasip değilse ne gelir elden!”Atasözü!

Hz.Ali Efendimiz atıyla bir yerden gelmektedir.
Ezan okunmaya başlar.O da en yakınındaki camiye atını sürer.
Kapıya gelince atından iner,bağlamak için bir dal arar.Yoktur.
Bir de bakar ki caminin kapısında bir adam beklemekte.
Ona der kİ;
---Camiye girecek misin?
---Hayır, der.
O da;
---Eğer namaz kılmayacaksan şu atıma sahip olda ben namazımı kılayım.
Adam;
---Peki,der.
Ali Efendimiz atını adama teslim eder.Koşarak camiye girer.
Namazı kılar.Çıkarken kendi kendine der ki;
“---Adamın hakkı var.Ben de kalmasın.Çıkınca biraz para vereyim!”
Elini cebine atar,iki dinar çıkar.
“---Bunu vereyim yeter,der.”
Camiden çıkar atın olduğu yere gelir.Bir de bakar ki,at yerinde duruyor ama atın eyeri yok.
Sağa bakar,sola bakar adamda yok,eyer de yok.Çalındığını anlar.Kimseye bir şey demeden eyersiz atla eve gelir.Kapıda Sevgili Evlatları Hz.Hasan ile Hüseyin karşılar.Hoş beşten sonra eyerin nerde olduğunu sorarlar.O da meseleyi anlatır.Sonra cebindeki iki dinarı çıkarır çocuklarından birine verir.
Onlara der ki;
---Çarşıya gidin,ata bir eyer alın.
Hz.Hasan ile Hz.Hüseyin;
---Tamam,derler.
Doğru pazara giderler.Eyer ararlarken bir de bakarlar ki,adamın biri pazarın bir köşesinde eyer satıyor.Müşteri olurlar.Eyeri kaça sattıklarını sorarlar.
Adam da;
---İki dinara satıyorum,der.
Onlarda fazla pazarlık yapmadan iki dinarı verirler, eyeri alıp gelirler.Hz.Ali Efendimiz çocukları beklemektedir.Geldiklerinde aldıkları eyer bakar.Kendi atının eyeri.
Sonra der ki;
---Behey adam sen zaten bu iki dinarı alacaktın.Bu senin nasibine yazılmıştı.Çalmadan alsaydın olmaz mıydı?Üstelik bir de helal paranı haram yaptın?
Çocukları bir şey anlamazlar ama babalarını dinler ve susarlar!
Allah bir şeyi birine yazdı ise mutlaka onu verir.Fazla uğraşmaya hiç gerek yoktur.
Onun için başta ki Atasözünü yazdık.
“Nasipse gelir Hint’ten Yemen’den,nasip değilse ne gelir elden!”
Tıpkı Padişah Sultan Mahmut’un vermek isteyipte içi altın dolu kazın adama yar olmadığı gibi.
“Vermeyince Mabut,neylesin Sultan Mahmut!”
Önce insanın kısmetine bir şey Hak tarafından yazılması gerekir.Sonra da nasibi gelecek adamın sabretmesi şarttır.
Yine atalar ne güzel demiş;
“---Sabır acı meyvesi tatlıdır!”
“---Sabreden derviş muradına ermiş!”
Allah kimseyi Sabırdan ve Şükürden ayırmasın!

Kemal DOĞANAY