Size Üsküdardaki komşumuz rahmetli,Saime hanım teyzeden bahsedeceğim.
Bizim kapı komşumuzdu.Taşındıkları zaman eşi hastaydı kısa bir zaman sonra da ölmüştü.Iki oğlu vardı.Tabi bizlerden büyüktüler ağabeylerimizdi.
Saime hanım teyze, asla sıradan biri değildi.Olamazdı zaten. O zamanında Bursadan İstanbula gelin gelmiş, burda hemen hemen her gününü dolu geçirmişti..Kendi anlatırdı .Salı günü Salı pazarı,çarşamba kadınlar matinası, ayda bir altın günü, açık hava sinemaları ,boğaz turları,gezmeler,tozmalar derken geniş bir çevre edinmişti.Bilmediği görmediği yoktu.
Onun dış görünüşünü kısaca anlatayım size,
Boylu poslu,güzel, dışarda eşarbını boyundan düğümler, evine girmeden de fırlatıp atardı. Modern boyalı kısacık saçlı, dizini bir karış geçen v yaka elbiseleri (bazılarını kendi dikerdi) püfür püfürdü..Ve kışın dışında çorap giymeyen ayakları vardı.
Konuşmasını bilir, başına dert açsa da lafını sözünü kimseden esirgemezdi.Cesurdu.Kadınmış erkekmiş dinlemezdi.Haksızlıkta kıyameti koparırdı.Kavgaya karıştığı hatta dayak yediği de olurdu..Rahmetli neşeliydi de..Kahkahaları iki sokak ötesinden duyulurdu.
Gezmeleri çok sevdiğinden, evinin yedek anahtarı da bizde dururdu. Oğulları geldiğinde bizden alırdı.
Yaşlı bir komşumuz vardı.Ona derdi ki, "Azrail gelse kız seni evde bulamayacak" gülerdi.
Herşeyi bilirdi.Becerikliydi.Bir saatte evini silip süpürüp gezmeye giderdi.Terzilikten anlardı.Sanatçıları,şarkıları hepsini hepsini bilirdi.Eli açıktı.Birşey alsa bize de tattırırdı.
Kendi günaydïn gazetesi bir de saklambaç alır,bizdeki hürriyetle değiş tokuş ederdi.
Sokakta birçok kedi besler,evde bir tane.
Tek minnoş.Minnoş hanım içine insan kaçmıştı.Asla kendini sevdirmezdi.Kapı açıldığında hop bizim eve girer,kolaçan eder ve hızla çekip giderdi.
DEVAM EDECEK...
Hülya Bozyel Şahin
07.01.17