Dün kitaplarımı kurcalarken, arasından bir not buldum ansızın. ‘Her şeyin başı sağlık değil, besmele’ yazıyordu. Birden garip geldi, her şeyin başı sağlık cümlesi o kadar nakşetmiş ki beynime, her şeyin başı besmelede nerden çıktı şimdi diyesim geldi haşa. Oysa ilk peygamberimiz Hz. Âdem’e ilk yazılan Besmele’dir.

Müminler Besmele yardımıyla Sırat Köprüsünden geçecektir. Cennet davetiyesinin imzası da Besmele’ dir. Besmeleyle başlayan her iş hayırla sonuçlanır. Peki hayatımızın neresinde Besmele? Günde kaç defa hangi işimize başlarken Besmele çekiyoruz? Besmele aslında Allah’ın karşısında ne kadar aciz olduğumuzu, O’na muhtaç olduğumuzu, O’nun izni olmadan hiçbir şeyin üstesinden gelemeyeceğimizi kabul edip Allah’ a sığınmaktır. Günde kaç defa Allah’ a sığınıyoruz.

Şükrümüzü sunuyor ve ihtiyacımızı naklediyoruz? Hemen hemen hiçe yakın sanırım? Hepimizin hayali cennete girmekken, Allah’a yakın olmayı bu kadar arzu ediyorken, neden Allah’ı terk edip, şeytana sığınıyoruz acaba? Şeytanın hilesinden kurtulmanın yolu da Besmele değil mi? Şeytan Besmele çekilip girilen eve girmezmiş, peki hangimiz eve girerken Besmele çekiyor? Sanırım yine hemen hemen hiç. Şeytanı kolumuza takıp öyle geziyoruz sanırım farkında olmadan.

Sonra da işlerimiz yolunda gitmeyince hayıflanıyoruz. Oysa Allah her şeyin, kolayını sunmuş, zorlaştırmamış, kolaylaştırmış. Her şey bu kadar açık bir şekilde gözümüzün önündeyken, neden hala kör gibi davranıyoruz, ya da amalığı meslek edinmekten vazgeçemiyoruz. Artık Besmele çekip sanırım gönül gözlerimizi açmamız lazım. Bir Hadis-i Şerifte yazıyordu; Hoca çocuğa Besmele okur, çocuk da söylerse Allahu Teâla çocuğun anasının, babasının ve hocasının Cehenneme girmemesi için senet yazdırır. Besmele bu kadar ulvi bir dayanakken, yaslanmamış olmamız içler acısı bir durum.

Bundan böyle her işimizin başında Besmele çekmeye var mısınız? O zaman hep birlikte, ‘Bismillâhirrahmânirrahîm’ .

SAYGILARIMLA…

GÜLLÜ ERSOY