Sen benden gitmeden önce, hayatın ağırlığının hiç farkında değildim. Ne zaman ki sen benden gittin, o zaman hayatın ağırlığını üzerime hissetmeye başladım. Ve sorularla karşı karşıya kaldım. Acaba ekmek bulur muyum? Acaba bir yudum su veren olur mu? gibi sorularla. Açlıktan kimse ölmezdi belki, kim olsa, hangi kapıya gitsem bir lokma ekmek veren olurdu. olurdu da peki senin hasretini hangi kapı dindirirdi? Hangi kapı senin sevgini bana verirdi?

Senin varlığında kolay ve güzel görünen hayat, senin yokluğunda zorlaşmaya başladı. Ya sen hayatı kolaylaştırıyordun, veya kolay gösteriyordun bana ya da ben seninle güçlü, sensiz güçsüz oluyordum.

Şuan yoksun ve hayat çok zor ve kimsemde yok. Halbuki çok kalabalıktım. Meğer herkes senmişsin. Hani diyorum sen gelsen, ben yalnızlıktan kurtulup kalabalıklaşsam, sen gelsen hayatım kolaylaşsa. Hani diyorum ki bir gelsen, özledim seni

Yusuf BİTİM