Ne yazacağını değil, ne söylediğini bilmeli insan ...

Yaktığı ya da yakacağı canın hükmünü göz önünde bulundurmalı .
Dilinden dökülenler bir kalbin neresinde yer alır ,
Ya da siteme dönüşür mü ?
Vicdanı sızlatmamalı diye düşünmeli insan ...
Sırf bu yüzden kaybolan zaman, yıllar hatta hayatlar yok mu ?
Dilin kemiği yoktur deyimine sığınmak ne kadar doğru !
Dili en samimi cümlelerle doldursana !

Çoğu insan elinden geleni değil de dilinden geleni yapsa !
Dilinden geleni yapmak bir kalbin gülümsemesi için en güzel sebeptir diye !
Hiç düşündün mü ?
Kalbini hiç yoklamadı mı ?

Mesele ona Seni Seviyorum dedin mi hiç !
Ya da dur gitme !

Elbette ki insan yaşadığı müddet herkesi mutlu edemeyebilir !
Zaten herkesi mutlu etmek zorunda da değilsin !
Lakin Yüce makamın karşına çıkardığı o insana karşı vermek zorunda olduğun bir hak söz konusu ...

Hayatın geçici olduğunu ,
Elbet insanın geleceği noktanın toprak olduğunu unutmamalı yaratılan ...

İyi niyetli olabilmek her kişinin değil er kişinin harcıdır !
Ego, hırs vicdanını dünyaya kapatmış insanların karşısına çıkan unsurlardır ...

Kalp öyle mi ?
O bazı insanlar için ,
Bahşedilmiş bir hediye olup ,
Vicdana dönüşürken ,
Bazıları için sadece ,
Taşınabilir bir araçtır !
Kalp ve Vicdan arasındaki ince çizgi budur !
Ve samimi niyetlidir ...

Ne mutlu Vicdanını diri tutabilenlere ...


Seda Koçak / Sedacet-i kelâm