Bu şehri terkettim sonunda ardıma bile bakmadan korkak sokaklardan caddelerden uçurumlardan öle öle yıkıla ve yıka yıka geçtim.Kuşların göç vakitleriydi sonbahardı seni ilk terkedişim.Habersiz gidişimi varlığımdan haberinin olmayışına bağlıyordum.Beni unuttuğun zamanlardan herhangi bir gündü senin için ama ben annemin gözyaşlarında boğularak ve kucağımda yaşamsal ellerinin bıçaklarıyla nefeslerimi kese kese gittim.Yolda muavin öldüğümü farketmedi sorular sordu aldırış etmeden devam ettim cesedime hüzün aşılamaya.Kollarımı terkedilişlerden olma kan pehrizleri yaptım bütün otobüs kan havuzu , bütün kanlar rüyalarımda.Ellerimin üşümesi bu yüzdenmiş diye düşündüm sonra ve dokunuşların geldi aklıma aklımsız kaldım.Yüreğime döndüm sonra bir o bırakmadı beni anladım.Acilari peşinden geliyor insanın.Dokundugun yer aynı kaldıysa ki ben aynı değilim anla dokunduğunda yüreğim iç geçirdi,ismininin en solundaki harfi yüreğime karalayarak gidişim yaptım.Yoruldu tüm harfler şiirleri takip etmekten,gidiyorum dedim ya sana sormadın nereye diye.Sorsaydın eğer nereye gittiğimi o an ben de anlardım.Ki o zaman kalmazdım bu kadar açıkta.Mağrurluğunu öptüğüm günlere yazıklar olsun derken bile canın sağolsunlarım acıyor.Ah benim korkak bakışlarım şimdi arar oldu karşımdaki sen sen diye bakan sensizliklerin,o zamanda sensizdim ama yine vardın karşımda dokunamasamda gözlerim acımazdı sana.Canım canımın içinin son üç harfine "n" harfini eklediğim kız seni seviyorum hâlâ.Kimbilir sen şuan bilmediğim bir diyarda kiminle yürümektesin ben sensizliğin kahroluşlarında kendimi kaybetmekteyim.Belki bulabilsem beni bekleyebilirdim seni.Lütfen gel bekleyişlerim.Bari umutsuzlukla da olsa bekleyebileyim.