Her geçen yıl daha bir olgunlaşıyor insan...Her yıl yaş alınca..Hele bir de yaş otuz beş yolun yarısı olunca...
Hangi resmime baksam ben değilim şairin de dediği gibi....

Çocukken yeni bir yıla girerken heyecan vardı yüreklerde...Ailece yenen güzel yemekler,
meyveler,kuruyemişler( en çok da yılbaşında olurdu bunlar)
oynanan tombalalar ve güzel muhabbetler....Muhabbetlere eşlik eden yılbaşı programları..
Ve rahmetli babamın yılbaşında çalıştığı yerden getirdiği parlak şapkalar ve süslerle süslenen
evimiz....


Şimdi ise kendimiz bir aile olduk ;fakat o eski yeni yıl tadı yok yüreklerde...
Zamanla yalnızlaşıyoruz galiba...Duygularımız da yalnızlaşıyor....Çünkü samimiyete,iyi niyete
hasret kaldık bugünlerde.....Bir de güzel haberlere....Savaşlar,ölen masum insanlar....
Hayatlarımızdan giden yakınlarımız...Heyecanlarımızı da beraberlerinde götürdüler galiba.

EKSİLİYORUZ HER YENİ YIL....FAKAT YİNE DE EKSİLMESİN HİÇ UMUDUMUZ....
Bugün hala yaşıyor ve nefes alıyorsak bir şeyleri olumlu yönde değiştirmek için
hala umudumuz var demektir.....

İçinde keşkelerin olmadığı,sağlıklı,huzurlu ,barışın egemen olduğu bir yıl
dileğiyle..........