İnsanoğlu yeryüzüne ayak bastığından bu zamana kadar cosmosun sistematik işleyişine hayran kalmış, bu düzenin bu mükemmeliyetin asla bozulmayacağına inanmışlardır. Bu inanışla cosmosun sadece küçük bir parçası olan Samanyolu Galaksisi içerisindeki Dünya “o muhteşemdir, düzeni asla bozulmaz” denilerek tahrip edilmeye, ihtişamı bozulmaya başlanmıştır. Öyle ki dünyayı, evreni tahrip eden homospiens, homoeconomicus ve antroposentrik gibi yaklaşımların arkasına sığınmıştır.

Antroposentrik olmak demek insan odaklı olmak demektir. İnsan odaklı olmak, evrene insan gözüyle bakmak demek değildir. İnsanın kendini evrenin ortasında yer alan anahtar bir yaratık olarak görmesi ve bütün evrenin kendine göre tasarlanmış olduğuna inanması demektir. Homosapien olarak antroposentrisizmden kurtulmamız imkansız denecek kadar zordur. Her şeyden önce insan olmakla ilgili egomuz buna izin vermez. Antroposentrik düşünceye bir de homoeconomicus felsefesi de eklenince sınırsız isteklerini sınırlı kaynaklara göre maksimize etmeye çalışan ve bu çalışmaları sonucunda ortaya bulunduğu vejetasyonu antropojenleştiren homosapien ortaya çıkmaktadır. Belli bir sistem içerisindeki cosmosun bir parçası olan vejetasyonun tahribiyle buradaki ekolojik koşullar değişmekte, bu ekolojik koşulların değişimiyle ekosistem ve ekosistemlerin yapısı değişmektedir. Buna bağlı olarak da biyomlar, Dünya hatta zamanla evren negatif olarak etkilenmektedir. Evrenin sahibi olduğunu zanneden bencil homospiens diğer canlıların varlıklarını tehlikeye atmakta hatta yaşam savaşında yenilgiye uğramaktadır. Cosmosun sistematik düzeninin değişmeye başladığı belirtilerinin görülmeye başlaması insanları apokaliptik düşünceye itmiştir. Öyle ki bu düşünce son zamanlarda sanatsal yapılarda kendini göstermektedir.

Sonuç olarak evrenin bir parçası olan toprak bizden yardım istemek için elini uzattığında, o antropojen yapıya dönüşürken elini tutmazsak güvenini kaybedersek, bize şefkatini gösterecek bir toprak ana olmayacak. Sadece kendini düşünen homosapien kendinden sonra gelecek nesilleri de diğer canlı, cansız varlıkları da düşünmek zorunda… Unutmayalım ki bu evrende yalnız değiliz.