Neydi kusurumuz, neydi çözümünü bulamadığımız ? Sevgiden başka neyimiz vardı bu dünya da. Allah sonsuz sevgi bahşetmedi mi yüreğimize ? Hiç bıkmadan sevmek yerine, ne gerek vardı nefrete, öfkeye ve gareze. Sevgi olmadan neyiz ki biz ? Neye yarardık annemizin bize sevgisi olmasa, bir de babamızın o gizli sevgisi... Baba...
Şu hayatta en çok baba denince yanmıştır yüreğim, en çok baba demenin verdiği acı yaralamıştır benliğimi. Bilmiyorum belki de şöyle sıkıca sarılıp dolu dolu "babam" diyemediğimdendir bu tükenmişliğim. Kim bilir kimlerinde bu sebepten yanmıştır yüreği.

Toprağa yeni ekilmiş bir tohum gibidir sevgi. Sen ona ehemmiyet verdikçe, o da her geçen saniye daha da güçleşecektir. Eğer olur da, ilgilenmezsen, ihtiyacı olanı vermezsen, sevgini ona göstermezsen...

İşte o tohumun sonu ne olursa, bizim de halimiz o’dur şimdi.

Enes Demirci