Burak Özkaya, 26.12.2016, Salı, Çankırı.

hey gidi güzel ülkem,
hayallerimizin gökyüzü gibi masmavi olduğu günler nerede.
nerde o eski huzur, sevgi, kardeșlik.
nerde benim saf ve temiz ülkem.

her șey çıkar, fitne olmuș.
mertlik, doğruluk uzaklara uçmuș.

nerde o, kubilay için menemeni yakın diyen adam!
nerde o, bütün cihâna kök söktüren sultan! (osmanlı)

nereye gidiyoruz böyle.
her gün bir can, bir ev, bir ana, bir evlad.
ne zaman gidecek üzerimizdeki bi-çâre bulutlar.
ne zaman tutulacak, șehit analarına verilen sözler.

alıșarak, lanetleyerek bitmez.
bir rüzgâr lazım, bir yürek lazım.
bu toplumu, ırkı, devleti ayaklandıran, vuslata kavuşturan.

alışmayın güzel ülkemin saf ve temiz insanları.
sönmesin içinizdeki ihanet ateşi.
her gün daha fazda daha öfkeli.
haykır, vatan için, bayrak için, namus için!

bütün TÜRKLER ansızın delirecektir,
o zaman tanrı, TÜRK’Ü değil, sizi korusun!