BİR ÖNYARGI HİKÂYESİ: BATAN GEMİ

“Resulûllah aleyhisselam bizi bazı kabilelere gönderdi Onlar da bizim gelişimizden haberdâr olarak kaçtılar. Biz bu grubun içinden birisine yetiştik. Onu yakalayınca, ‘Lâ ilahe illâllah’ deyiverdi. Fakat biz kendisini öldürdük. Döndüğümüzde bu olayı Peygamber aleyhisselâm’a aynen anlattım. Peygamber aleyhisselâm: ‘Kıyamet gününde o adamın söylediği bu tevhid kelimesinin kıymet ve büyüklüğünden dolayı sana kim yardımcı olacak?’ dedi Ben: ‘Ey Allah’ın Resûlü, o adam, bunu ölümden korktuğu için söyledi,’ diye cevap verdim. Peygamber Aleyhisselâm: ‘Kalbini yarıp baktın mı ki, bunu başka bir sebepten dolayı söylemiş olduğunu bilesin! Kıyamet gününde ‘Lâ ilâhe illallah’ kelimesinin karşısında kim senin yardımcın olacak?’ buyurdu. Bu sözü o kadar çok tekrar etti ki, ‘keşke Müslümanlığa o günden sonra girmiş olsaydım,’ dedim” (Buhârî, Diyât, 2; Müslim, Îmân, l58-159)

Her insanın dinlenilecek mutlaka bir hayat hikâyesi vardır. İnsanların içini ne yaşadığını hiç kimse bilemez. Bundan dolayıdır ki insanların son halleri ile ilgili yorumda bulunmamak gerekir. Mesela yürüme engelli bir genci yaşlı annesi sırtında götürüyor. Bu durumu görenlerden biri de şöyle diyor; -Şu koskoca utanmaz gence bak. Annesine kendisini taşıtıyor. Bu gibi durumlar mesela. Bilse o gencin yürüme engelli olduğunu… O kaldırımlarda tekerlekli sandalye yürünemiyeceğini. Bundan dolayıdır ki önyargılı olmamak ve olaylar karşısında peşin hükümlü olmamak gerekiyor. Aşağıdaki anlatacağımız yaşanmış gerçek anı konumuzun daha iyi anlaşılmasını sağlayacak.

Öğretmen, hikayeyi anlatmaya başlar.
Gemi, denizin ortasında aniden batmaya başlar. Gemideki bir çift cankurtaran botuna yaklaşırken sadece bir kişilik yer kaldığını görür.
O an adam, karısını geride bırakır ve bota atlar.
Batmak üzere olan gemideki kadın eşine bakar ve son cümlesi şu olur.
Öğretmen bir an durur ve öğrencilerine, “Sizce kadın, kocasına ne demiş olabilir?” diye sorar.
Öğrencilerinin çoğu: “Senden nefret ediyorum. Nankör herif!” demiştir diye cevap verir.
Öğretmen, köşede sessizce oturan bir çocuk görür ve aynı soruyu ona da sorar. Çocuk, “Öğretmenim bence ‘Çocuğumuza iyi bak demiştir’” diye cevap verir.
Öğretmen şaşırarak çocuğa sorar, “Daha önce bu hikayeyi duymuş muydun?”
Çocuk kafasını sallar ve “Hayır ama annem babam vefat etmeden önce aynı şeyi söylemişti.” der.
Öğretmen suratında üzgün bir ifadeyle, “Cevabın doğru” der.
Gemi batar, adam evine gider ve kız çocuğunu tek başına yetiştirir.
Yıllar sonra çocuk vefat eden babasının günlüğünü bulur.
Meğerse çift gemi seyahatine çıktıklarında kadına ölümcül hastalık teşhisi konmuş. O kritik anda, baba ölmek üzere olan eşi yerine kendini bota atmış.
Baba günlüğünde, “Denizin dibine beraber batmayı o kadar isterdim ki… Ama çocuğumuz için, tek başına denize batmanı izlemek zorunda kaldım.” yazmış.(1)



KAYNAK
(1) tr.newsner.com/canini-kurtarmak-icin-karisini-gemide-birakti-yaptigi-sizce-dogru-mu-hikaye-herkese-ders-olacak-cinsten/hakkinda/faydali-bilgiler