Sürekli koşuşturuyoruz, çabalıyoruz birşeyler için aşkı elde edebilmek, başarmak ölmek için her gün yaşıyoruz. Peki ya bunların amacı nedir? Mantıklı bir açıklaması yok mudur bu hayatın.
Soğuk bir kış günü karlı hava da ayakları çıplak, sokakta kalmış bir insan; ilk önce ayakkabı bulup karnını doyurmaya mı çalışır, yoksa neden böyle bir hayat yaşadığını sorgulamaya mı kalkışır? Elimiz de tuttuğumuz hayat bazen elimizde olmadan yaşamımıza yön veriyor. Sıcak bir yatak, tok bir karın bizi artık düşünmeye sevk ediyor. Rahatlamış olsa da vücudumuz, beynimiz hala çalışmak sorgulamak istiyor. Peki ya bu herkes için geçerli midir? Galiba bu sorunun cevabı paragrafın başındaki cümlelerimin içinde yatıyor.
Hayatımızı yaşarken, sevdiğimiz insanlarla birlikte iken spor yaparken kendimizi sorgulamayız. Yaptığımız işte bir anlam aramayız. Ama işimiz biter bitmez bir analiz yapar yaptığımız veya yapmamız gereken şeyleri düşünür, geleceğe dönük plan kurarız. Kısacası sergilediğimiz davranışları her zaman her şey olup bittikten sonra sorgularız. Bana göre hayatta böyledir. Her insan hayatının anlamını arar bazı dönemlerde. Kimisi bulamayacağına kanaat getirir vazgeçer. Kimisi ise ömrünü hayatını anlamaya adar. Kesin bir cevap bulamaz ikisi de. Birisi boşa yaşamış olur, birisi kısa zamanlı ömrünü harcamış.
Şahsımca hayatın anlamı, yaşarken yaptığımız işlerin anlamını buluşumuzla aynıdır. Hayatımızın bittiğini anlamadan hayatı anlamak mümkün değildir. Geçmişi bana anti-tez olarak sunabilirsiniz. Ancak ne kadar geçmişi anlamaya çalışırsak çalışalım ilerde bize bakan ve dünle aynı olmayan bir gelecek bizlerindir.
Peki ya ölüm anında? Ölmek üzere olduğunu bilen bir insan, geleceği sizce düşünebilir mi? Hayatı film şeridi şeklinde gözlerinin önüne gelen bir insan; işte bu insan hayatın anlamını bulmuştur. Ancak ’’Buldum’’ diyebilecek gücü kalmamıştır. Eğer bulduğu anlam güzel ise acı çeker gitmek istemez bu dünyadan eğer kötü ise huzurlu ölür. Ölüm kurtuluştur o insan için.
Hayatın içinde yatan gizli şey anlamsızlığıdır. Hayatın anlamını ise hayatta bulmak imkânsız. Anlamaya çalışıp ömrü heba etmek aptallık, hiç aramamak ise insan olmaya aykırı bir davranıştır. Arada kalmış olan bizlerin bu kısa ömrümüz de yapması gereken şey ise hayatımızda ki değerli kavramlara sahip çıkmak ve kazandığımız özün görevlerini yerine getirmektir.