Ne için yazıyoruz ki ?
Kime neyi anlatıyoruz ?
Ansiklopediler dolusu hikayeleri ne diye kalkıp da satırlara sığdırıyoruz ?
Neye veryansın ediyoruz bu kadar ?
Neyin kıymetini biliyoruz ?
Ne zaman anlayacağız yahut kaçan zamanı ?
Nasıl gidecek bunca hasret ?
Nasıl buluşacak onca aşık ?
Vuslat vasıl olduğunda ne olacak ?

Ah
Vah
Of

Ne diye var cümlelere sığmayan ünlemler ?

Eh kalemdaş !
Bunca sual varken ne diye beklersin ki .

Aşk için yaz ki , Zerre cihanda bile yegane odur .
Aşık’a yaz ki , Derdin ona hasıl olsun .
Daha çok yaz ki , Hikaye diye anlatamadığını satırlar almaz olsun .
Aşık’a veryasın et ki , Aşk iki cihanda olsun .
Aşkın kıymetini bil ki , Aşk daim olsun .
Aşk başına geldiğinde anlayacaksın zamanı ki ,
O zamanı kaçırma !!!
Sarılarak gider ki , Neçe dert varsa gider sarılınca .
Bir ağacın gölgesinde kavuşurlar üstad ki , Samanlık olsa seyr-ü seyran olur .
Vuslat mı ?
Vasl ola görsün hele !
Birler İki olur
Kuru Ca Cennet olur
Saniye sürse vasl temenna olur
Söz meclisten içeride olur
Can çekirdeğe sığmaz
Cehennem ateş-i bir garip gün-eş olur

Sen kalemini esirgeme Aşk’tan kalemdaş , Kalemin daim olsun .