. Yıl 1969..
İstanbul un Feriköy semtinde bir Gecekondu da yaşıyoruz
Yazlık sinemalarda her gece iki film birden sadece 1.75 kuruş.
semtte Arzu ve,Kulüp sineması diye iki sinema var.
Haftanın 6 günü işe git gel derken
Hafta sonları tabii ki sinemaya gitme isteği var içimde
Rahmetli Babam da saat 21:00 de evde ol diyor, en geç 22:00
diyor ama film 20:45 başlıyor üstelik de iki film....
Tabii gece yarısı oluyor evde bir şamata kopuyor
Bir keresinde hiç unutmam Rahmetli kızgınlıkla bir çarptı suratıma
sol gözümden dört yıldız uçtu,
İşte o gece gözümdeki o mor lekeyle çıktım FERİKÖY deki evden.
ve.. dönmedim o eve bir daha..
Hiç bir zaman kendimi ezdirmeden tek başıma onurlu
ve dimdik durdum hayata karşı..
Yedi ay sonra bir gecekondu kiralayarak döndüm o semte ve
uğramadım bir daha çıktığım o eve..
Nereden mi geldi aklıma sabah sabah bu anılar
Kahretsin Yıllar sonra da olsa o köyden bir Kadın sevdim.
Sevdasına yandığım,
Gözlerinin büyüsüne kandığım
Ve..Aklımdan hiç çıkaramadığım.
Bir Kadın sevdim
.
Ve ona Sen benim
Son sevdam,
Son Şiirim,
Son Kadınımsın dedim.
.
Ahmet Nevzat Uçar.
01/Ağustos/015. Saat:06:10.

-