0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
937
Okunma
İnsana hüzün çöken, hüznün insanın kendisi olduğu, hüznün yâr olduğu saatler...
Kimisine hüzün yâr’dır, kimisine yâr’dır hüzün.
Hüznün yâr’lığı, yâr’in hüzün oluşundandır belkide...
Ve hüzün geceye aşık, gece gündüze gebe...
Bu saatlerde hüzün çöker insana istemsizce... Kimisi vardır hüzün haline aşık olur, hüznü yâr olur kimisine... Kimisine de yâr’i hüzün olur hani... Belki de o kimisinin hüzne aşık olma sebebi, yâr’in bu hüzne vesile olmasıdır, kim bilir...
Bilen bilir, şairler severler hüzün dolu saatleri...