Başta belirtmeliyim ki Devletlerin, Sistemlerin, Ahlakın, Erdemlerin, Adaletin, Kanunun, Hukukun, Popüler Düşüncelerin, Dünyalık adına her ne varsa bu düşüncelerin yerine vicdanımın sesiz sesini dinleyenlerden olmaya gayret ettim. Sevgide güneş gibi ol. Dostluk ve kardeşlikte akarsu gibi ol. Hataları örtmede gece gibi ol. Tevazuda toprak gibi ol. Öfkede ölü gibi ol. Cahilin karşısında kitap gibi sesiz ol. Her ne olursan ol. Ya olduğun gibi görün ya göründüğün gibi ol. Diyen Hz Mevlana ile fikrim çatışa bilir olduğunu fark ettim. Mesle Hz Mevlana cahil karşısında kitap gibi sesiz ol derken itiraz edesim gelir. Çünkü İbn Kayyim de el-Cevabu’l-vafî adlı eserinde (s.136) şu ifadelere yer vermiştir: “Batıl / yanlış şeyleri söyleyerek insanlara nasihat eden, konuşan şeytandır. Hakkı söylemekten sakınan ise dilsiz şeytandır.” Yani halk arasında “haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır.” Sözünü nereye koyacağız.
Şimdiye kadar hiç kimseyi cahil olarak görmedim. Bilmediğini fark ettiysem de, benim bilmediklerimi de o biliyordur diye, ondan faydalanmaya çalıştım. Delinin bile bir fikrinin olduğunu fark ettim bazen deliden bile öğrendiklerim oldu. Hiçbir zaman da bu konuda yanılmadım… Konuşmanın, anlaşmanın kıymetini başkalarını daha çok dinlerken anladım.

Umut sisi kalkar mı dağlarda acep

Suskun akan gönül dünyam Fırat gibi
Kucaklar açar Keban da Karasu Murat gibi
İçim içime sığmaz küheylan kırat gibi
Kaçan ceylanın peşindeki kurt gibi

Dağlarda biriken volkan gibi patlayasım gelir.
Enginlere inen sönmüş lavlar gibi susayasım gelir.
Boruk Boruk katmer katmer taşlaşmış yüreklere
Bir sondaj gibi gönülere delik delik delesim gelir.
05.12.2016 Pazartesi 13:45