1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1217
Okunma
Şimdi yağmura vermek lazım yüzümün en kırık yanlarını. Notasız bir ıslığı musallat edip dilime kangren bir gecenin koynuna sığınmalıyım kelimelerin alnına bir kurşun daha sıkıp..
Ne kaldıysa elimde bana dair çiçekli çeyiz sandığına kaldırıp annemin kilitler vurmalı üstüne.
Eksilen yanlarımı zamana hibe edip tozu dumana katan aklımı bırakıp ardımda adımın ilk harfini silip alfabeden ve bir karanlık sokağa yatırıp gençliğimi boylu boyunca gitmeli buralardan..
Söylenmiş bütün sözlerin tebessümlerinden öpüyorum şimdi..
Söylenmemişlerin kederinden..
Üç yalnışım bütün doğrularımı boğdukça ve yolunu kaybettikçe yüreğim büyüdü içimdeki çocuklar..
_00:06
Salonun penceresinden bir yalnızlık atlayacak birazdan aşağıya
...
..
.
Lütfen Tanrı’m
Biraz yağmura ihtiyacı var ruhumun...
Cevap Yaz