0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1133
Okunma
Annesiniz bir çocuk gibiyim.
Öfkeli, yaralı
Dokunan herkese içimdeki öfkeyi kusma hevesinde
Gülmemi isteyenlere kızgın dolu bakışları veren,
Kıyıya köşeye atılmış eşyalar gibi kir pas içinde yüreğim.
Unutulmuşlugun sancısı, kırgınlığin ağlayan yüzü;
Cam kenarında yalnızlığına kanayan ihtiyar gibi içim
Yandıkça aldanan, kanmanın bin pişmanlığını yaşayan
Omzuna en ağır yükü atan hamal gibi yorgun yıllarım, geçmişi hüsran geleceği kuşkulu.
Evet ziyadesiyle öfkeli lakin bir o kadar da üzgünüm. .
