Yine başladık bir umutsuzluk denizinde umut sandalıyla yol almaya.Çok zor ve sabır gerektiren bi yol olacak yine.Hayatın cüssesine karşın benim küçük vücudum ve bir o kadar büyük kendime güvenim var.Sanırm bu kez başarıcam diye başladım yola her zamanki gibi.Kendimi mi avutuyorum yoksa gerçekten inanıyo muyum başaracağıma bilmiyorum...
Ufak adımlar atmaya başladım hayat ne olur çelme takma bana olur mu?İnandım bu kez.Hayatta benim de başarılarım olcak bundan sonra.Ben de varım artık.Yeter beni itip kaktığın,örselediğin.Sana yenilmiycem artık.Elimden aldın herşeyimi.Ama geri sahip olcam yitirdiklerime.Alışma bu kadar galibiyete.Elbet mağlup edeceğim gün gelecek.Ben de gülücem elbet.Gamzelerim açacak yüzümde.O minik yüzümde gülücükler cirit atacak.Unutma bu küçük birgün gelip karşında başarının verdiği mutluluk ve hazla seni kıskandırırcasına kahkahalar atacak.Uzak değil az kaldı hayat...