0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1116
Okunma
Bazen içimden her şeyi bırakıp gitmek geliyor. Ama nereye..? Yol nereye götürürse diyorum sonra kendime. Uzunca bir yorgunluğun , kalp ağrısının sonu nereye çıkarsa oraya..
Kocaman bir ıhlamur ağacı altı var hayalimde meselâ..
( Gölgelik , sessiz, sâkin ve bir bana yetmelik..)
Madem bitmiyor dünyanın derdi sıkıntısı ; öylece kalalım öyleyse... Oturup dinlenelim. Gökyüzüne bakalım. Mavilik hayaller ısmarlayalım içimizdeki hüzünlere..
Mutlu olalım..
Kimseler bilmesin saklı umut diyarlarımızı. İçimizi alıp konakladığımız , durup sâkince nefes alabildiğimiz ne kadar yer varsa ;
Bırakalım,,,
Bizimle kalsın...
