ve aşk...
ve onun başkenti Istanbul...
Orada aşık olmalı insan
vapura binmeli bir kıyıdan ötekine
sevgilin saçlarının rüzgar yüzüne savururken...
yaşamlaı ve yazmalı bunu...
bir gün dünya bu aşkı okumalı...
aşkla....

" Acılarımı dindirecek bu yolculuğu son kez yapıyorum. Bu son gidiş, artık dönmek yok. Aşk, en çok İstanbul’a yakışır derler ya orada buluşmalıyız seninle, İstanbul’da aşka yakışmalıyız. Ağrılarımızı azgın sularına, kırgınlıklarımızı sert rüzgârına, sevdamızı heybetli siluetine asmalı, Hisar’da arzumuzu yakmalıyız. Yaz poyrazlarına tutulmuş ağaçlar gibi bedenim, sıla gibi tütüyor özlemin ruhumda. Dün ayrılmışız gibi öpüşlerin tenimde, bakışların benliğimde, yüreğin ruhumda, bilmiyorsun. Uçuk dudaklarına her gün ellerinle dokunduğunda, gölgesi çatıya düşmüş boş evlerin yansıması sokulur yüreğine. Oysa bütün umutların güllerle donatılı fidanları her sabah taze sulara muhtaç bir ömür dalıdır. Kırağılarla katılaşan saçlarımızda ve göğsümüzdeki sevinç çalımlarında gemsiz atlar gibi doru aşklara yürümeliyiz. Hepimiz, infazı yüreğimizde taşıyan canlılarız aslında. .................................. Suskun dilimizin yırtık çığlıklarına düşlerimizi çağırınca izleriz gökyüzünden denizin derin gizemlerini. Koyu bir şafakta taşın sesini dinleriz, son ışıklar çekilene kadar ömrümüzden hüznü yazarız şiirlerimize. Kendi bileklerimizdeki kulaçlarla o yaşam kulesine varınca duyulmaz olur dalganın sahile vuran sesi. Bir eldir tutmak istediğimiz ve bir bedendir sarılmayı beklediğimiz, ateş kendi içinde yanar durmadan, çileyle örülmüş bir yaşamın son deminde yanağımızdaki gülücüklerle ‘hayata’ deriz… Muhteşemdi yine. Yürekten kutluyorum Rengin hanım. "

İstanbul düşünüzü beğendim ama süreyi lütfen uzatın. Beş kala çok kısa bir süre.
Saygılar.