"Bir gündü mevsim bayat ve esnemekte hayat"

Dedi şair... Ve bir yaprak düştü yavaşça salınan dallarından ağacın.Ve bir tane daha, bir tane daha...

Nasıl anlatılır ki özlemek.. Yasaksa özellikle, olmaması gerekiyorsa. Hangi kelimeyle ifade edilmeli? Haykırdığında yüreğin yankılanmıyorsa sesin... Duvarlar aksettirmiyorsa kelimeleri... Anlatılmamalı belki de. Susmalı ve yapraklarını tek tek bırakmalı rüzgarın eline. Her bir yaprak bir kelime gibi düşen yüreğinden bir sevdanın, savrulmalı kader defterinin sayfalarının arasında. Ve sıraya girmeliler, ahenkle bir şarkının notaları gibi... Sessiz, sakin, hareketsiz okumasını beklerken bir müzisyenin, ilham olmalı başka sevdalara.Ya da bırakmak notasını ve rotasını müziğin, vurabilmek dibine arabeskin, bir 70lik şişenin dibine indiği gibi yüreğin. Salakça gülümsemek, gecenin sabahına kadar ve eşlik etmek Ferdiye, Müslüm babaya entellektuelce bir iğrenme ile. Özlemek seni korkusuzca, sevdiğini söylemek gibi pervasızca... Kelimeleri dizivermek ardı ardına tasannu olmadan, kaygısız geleceğin gölgesinden. Güneş kadar cömertçe savurabilmek bütün hasret kelimelerini.

Bir gündü mevsim bayat ve esnemekte hayat...
dedi şair...
Bir gündü mevsim bayat ve özlenmekte hayat...
dedi diğer şair.