"siyah beyaz hayatımın
en güzel rengi
sen!

yaşam kaynağım
sen!

sen,
ömrümün rengi,
iyi ki varsın."

Gülay Dinç


Bir ana şiiridir bu. Kocaman yürekli bir anadır Gülay.

Hayata tekme atan bir ananın ve hayata çelme takan kızının hikâyesidir buraya yazacaklarım. Ve buraya yazacaklarım, Neval Kültür Merkezi’nin de hikâyesidir.


Almanya’nın Köln şehrinde yaşayan üç çocuklu bir ailenin annesi Gülay, üçüncü çocuğunun doğumunda yaşadıklarını şöyle anlatıyor;
"Neval , 16 Mayıs 1979 Perşembe günü saat 24:06 da dünyaya merhaba dedi.Doğum sırasında beyine oksijen gitmediği için zihinsel olarak gelişme sağlayamadı. Geçirdiği bir dizi ameliyattan sonra , hayata çelmeyi takan o oldu.Neval ’in benim kızım olarak dünyaya gelmesi , bana sunulan en büyük şanslardan biriydi. Neval , engelli çocuklarımızın yaşamımızda ne kadar önemli olduklarını görmemi sağladı. "

Doğum sırasında yaşadığı talihsizlik sonucu zihinsel engelli olan Neval, 29 yıllık yaşamında okuma yazma öğrendi, eğitimini tamamladı, sosyal aktivitelerde bulundu.

Gülay ve eşi, kızları Neval ve Neval gibi olan çocuklar için Heybeliada’da bir kültür merkezi açıp bu çocukların dünyasını gökkuşağı rengine boyama amacıyla kolları sıvadı ve işe başladılar.
Keloğlan masalı misali, olmayanı, imkansızı başararak ve onca engeli aşarak Neval Kültür Merkezi’nin nihayet bir yıl sonra açılmasını sağladılar. Sabır ve emek meyve verdi dostlar. Çocukların dünyası renklendi.

Bu yaz Türkiye’ye gittiğimde ilk ziyaret ettiğim yer oldu.
Tiyatrodan tutun da, öğrenmek isteyene gitar, isteyene spor, halk oyunları... hangi birini saymalı, duygulanmamak mümkün mü?

Daha geniş bilgiye www.nevalkulturmerkezi.com adresinden ulaşmak mümkün

Gülay hanımı ve eşini takdirle kutluyor, başarılar diliyorum.


Menevşe Köylü