Tanımadığım teninin kokusunu bilmediğim biriyle uzak bir sevgi yaşamaya çalışıyorum.Diyet yaparken gözlerini kapatıp, elmayı çikolatalı pasta tadında ısırmaya çalışmak gibi.

Bu aşamada, karşındakinin nasıl biri olduğunun önemi yok, bilmemek daha iyi bile, ne kadar boşluk var, o kadar büyük bir alanı kendinden doldurmak mümkün, karşındakini o kadar oyuncak bebeğin yapmak mümkün.

Yaşadığının karşındakiyle hiç ilgisi yok. Onu sadece içinde yıllardır biriken bu sevgi verme, biriyle ilgilenme ihtiyacı için kullanıyorsun. Dışarı çıkarmasan içinde patlayacak, bir kez çıkarsan, akmasını durdurman mümkün değil. Kendini bir tepeye vurmuşsun da, avazın çıktığı kadar bağırıyorsun.

Bu akış zehirli. Partiye yanlız gelmiyor. Bir bakmışsın davet etmediğin eski aşklar, kalp kırıklıkları, yürek hoplamaları, umutlar, birinin teninde kaybolmalar, elinde içki bardağı bir köşede dikilmiş, sana sinsice gülümsüyor.

Dağ tepesinde başlayan çığlığın türküye dönüşüyor, öğrenegeldiğin, duyageldiğin seslere. Ninniler, aşk şarkılarıyla, ağıtlarla içiçe, hangisini söylediğini ayırt etmek zor. Tepenin deli rüzgarı mırıltıların delici acısını dağıtmaya yetmiyor.

Ünlüleri düşürülmüş sevgi sözcükleri geri getiriyor seni gezegene. Bu "cnm"ları daha öncelerden hatırlıyorsun. Ünlüsü olmayan kelimeleri miden artık kaldırmıyor. Ünsüzler bağırsaklarını acıtarak geçiyor, bedeninden çıkana kadar. Gece, ağrıyla kıvranıp sabahı bekliyorsun.


Sabah geliyor, birlikte şehre iniyorsun. Türkülerin ancak bir kısmı söylenmiş. Söylenen ve söylenmeyenlerin rahatlaması ve acısı içinde yola düşüyorsun. Allahtan bu sabah banyoya gidebildin, sözcüklerin bedeni senden çıktı, ama ruhsuzluğu hala içini acıtıyor.


Masandasın, burası tanıdık. Birazdan bir kupa çay alacaksın, parmakların içini kodlamayı bırakıp, bir cihazla sohbete koyulacak.En azından, o ünlülerini tutacak bileceksin. Gün öyle geçecek.