10 KASIM
Her sonbahar hatırlatır bana
Esen acılı bir rüzgarla
İçimdeki büyük hüznü vurur yüzüme

Atam gözlerini yummuştu
Saat dokuzu beş geçe, Dolma bahçe’de
Milyonlar gözyaşı dökerken inanamıyordu
Atatürk’ün öldüğüne

O puslu karanlık gecenin sabahında
Beklerken Güneş’in aydınlığını
Maalesef yas tuttu Güneş o gün doğmadı

Bütün güzel kokan çiçekler ölüm kokuyordu
Ya yurdumu aydınlatan meşaleler sönmüştü birden

Dalları kırıldı gövdeleri dağıldı ağaçların
Gölgelerde yandı ateşler suları alev aldı
Milyonlarca Türk ağlıyordu

Siren seslerini duyan Kuşlar terk etti ağaçları
Ya milyonlarca Türk kan ağlıyordu
Bayraklar boyun büktü yarıya indi

Atamın öldüğünü söyleyemiyordu dilim
Yaşlarla dolup taşıyordu gözlerim
Atamdı en büyük tarihim
Anadolum
Yurdum
Vatanım
Komutanım
İlk Öğretmenim
Bugün en büyük acı günüm
Bu gün 10 Kasım.

Sabahat Çelik---------------- Büyük Atamızı rahmetle anıyorum