Ayrılık ölümden beterdi. Hani alışırsın ya sesine,kokusuna işte onsuz kaldığın zaman anlıyorsun. Hani bırakmam diyenler varya, yeminler edenler. İnanma onlara. Kokusunu unut. Fotoğrafarı silerken sakın bakarak silme. Canın acır, Hep acır. Yanyana olduğunuz gelir aklınıza ansızın. İşte o zaman yüreğinin kanadığını hissedersin. Koluna sinen kokusunu özlersin, sesini özlersin, nefes alıp verişini bile özlersin. Ama o anlara geri dönemezsin. Çoktan terkedilmişindir. Sensiz mutludur. Belki oda ağlıyordur. Ama sende bıraktığı acı’yı bitek sen bilirsin. Bazen nefes alıp vermen bile o kadar acıtır ki, nefesinden vazgeçecek hale gelirsin. Susarsın. Ağlarken gülmeyi öğrenirsin zamanla. Kimse bilmez, kimse anlamaz seni. Boşver derler, senden değerlimi derler. O zaman dersin ya ben bunları anlamıyorum, ya da onlar beni anlamıyor. Bir kadehte, bi sigarada ararsın teselliyi. Ama ne yapsan boş, unutamazsın...