Benim payima da bugün şiir düştü..
Aslında bu aralar çok yorgunum
Konuşacak bir şey bulamadım
Ama şu kısacık ömrüm de konuşmak yerine hep kendimi yazarak anlatmayi tercih anlattım..
Anlamıyorlar kimse kimseyi..
Ancak iş işten geçince sadece yazılanlardan
Ders alınırmıs ya öyle olacak hep böyle oldu zaten..
Kısa bi ömrüm kaldı
Sana okuyacak siirlerim çok az kaldı
Onun için hayli üzgün ve yorgunum..
Ondan dolayı dedim ya benim payima bugün şiir düştü..
Yalnızlık ölüm gibi acı verici
Kahredici..
Yazmak için yaşamak gerek
Yazmak için açı çekmek gerek
Biz acının alasini yaşarken
Kimse bizi anlamadı yada anlamaya çalışmadı
En son avuç içlerinden öperken mutluydum
Kısa ve saniyelik bir mutluluktu..
Gerisi koskocaman bir yanlizlik
Herhalde kimse bu kadar acı çekmemiştir..
Küçük şeylerden mutlu olan
Büyük şeylerde nasıl ölmezdi ki açısından..
Kısa bir ömür ve o ömürde doyamadım..
Doyamiyorum sarılırken de doyamadım öperken de doyamadım..
Geriye şimdi bir acı tarifsiz bir hayal kırıklığı..
Her yanimiz ateş çemberi
O çemberin dışına çıkamıyorum cikmak istiyorum
Ama ellerin yok..
Ellerin olmadığında ben kendimi bir hayli yorgun bitkin acı içinde hissediyorum
Cehennem gibi kavuruyor yüreğimi yakmayada devam edecek
Acı çeke çeke insan olgunlaşırmis
Oysa biz haddimizden fazla olgunlaştık
Yazılarım arasında bağ kuramiyorum
Her satırda her cumlecikte acı var
Benim aklımda fikrim de sen din sen gittin ya
Aklımı kacirdim oysa bilirsin en çok seni sevdim..
Oysa sende beni en çok sevdiğim zaman
Mutsuz bir karede biraktin..
Sevmek tuttuğu eli bırakmamakmış
bu kadar mı agirdi..
Demek ki ağır ve imtihan gerektiren birşey mis
Galiba sana son anlamlı mantıkdışı şu sözüm olacak..
Ve birgün ölecem
En mutlu olduğum en açı çektiğim yerden
Hiç birşey olmamış gibi sana aşık olarak ölecem...