LAF LAFI AÇIYOR

Ana caddedeki dükkânların açılmasıyla kapanması bir oluyor. Daha dün üstünde kiralık yazan boş dükkân kâğıtlarla kapatılmış. İçerisi toz duman içinde yoğun bir tadilat faaliyetine sahne olmuş. Ama ne var ki süslemeler ve dualarla açılan dükkân kısa bir süre sonra “Maliyetine satışlar”, “Kapatıyoruz” gibi vitrin camlarına yapıştırılan duyurularla kötü günlerin yaklaştığından haberdar ediyorlar geleni, gideni…

İlimizde çoğu iş yerleri aynı kaderi paylaşırken şu üç sektör, parladıkça parlıyor maşallah, telefoncular, tavuk dönerci ile dürümcüler ve eczaneler.

Eczane deyince:
“-Geçen gün bir eczaneye uğradık diyor arkadaşım. Tezgâhın karşısındaki kanepe benzeri koltuğa yan yana oturduk eşimle. Daha reçeteyi bile uzatmamıştık ki eczacı hanım, eşime hitaben beni göstererek
- Baban mı? Dedi.
- Hayır, eşim.
Uzun bir sessizlikten sonra dirseğimle eşimi uyardım. Ve kalktık hiç bir şey almadan. Başka eczane mi yok sanki. Adım başı eczane…”


-O bi şey mi dedi bir başkası. Geçen gün arkadaşımla kaldırımda yürürken önümüze bir top düştü. Yan bahçede top oynayan çocuklardan biri seslendi:
-Dedee, topu bize atar mısın? Arkadaşım açıldı açıldı bir şut çekti. Top bahçeye ulaştı. Sonra döndü çocuklara:
-Ula yavrum bakın ben de sizin kadar vuruyorum topa. Neden dede diyorsunuz?
-Ya ne diyelim?
-Ağabey, deyin. Amca ya da dayı deyin. Diyecek akrabalık adı mı tükendi?! Gerçi akraba da değiliz ama…
O sırada söze karıştım:
“Bir yiğide emmi demek güç olur. Bir kız bana emmi dedi neyleyim” hemen bir arkadaşım tamamladı:
-Karac’oğlan!

Birisi iki dize okur da öbürü durur mu?

Hemen benzer iki dize de o patlattı.



Kısa iki anı da benden:

Aracımızla Alaca’ya gidiyoruz. Oğlum direksiyonda yanında annesi oturuyor. Ben arka koltuktayım vali gibi... Alaca’ya yaklaşınca o tarafa giden bir yaya gördük.
-Şunu da alalım yazık dedim. Durduk. O da gidiyormuş Alaca’ya. Adamcağız yanıma oturur oturmaz araç ahalisini şöyle bir süzdü:
-Gelininiz mi amca? Oğlum, yüksek sesle:
-Koca bir çam devrildi)) Eşim:
-Beyefendi. Kozmetikler sayesinde bayanlar yaşını daha kolay saklıyorlar.

Alaca’ya kadar kimse konuşmadı. Hele ki yolumuz çok az kalmıştı.

*

Banka kredisiyle aldığım ev borcumun bitip bitmediğini tapudan öğrenecekmişim. Bayan memura isteğimi anlattım:
- Dilekçe yazacaksın amca.
- Peki teyze.
- Sen bana teyze diyemezsin!
- Sen bana neden amca diyorsun? Ağabeyimin kızı mısın? Adımı bilmiyorsan beyefendi diyeceksin. Sen bana beyefendi diyecektin ki ben de sana hanımefendi derdim Laf kavbardı. Araya müdür girdi. Kayıtlara dilekçesiz baktılar. Demek ki dilekçesiz de bakılabiliniyormuş.

Borcum yokmuş.