Üç ay oldu sanırım . Otuz gün ,yediyüz kusur saat, bilmem kaç dakika.Ayrılık mesafesi bu kadar yaklaşık.
Defterden sizlerden uzak kalmak. Zorunlu nedenlerden dolayı olsa da bazı şeyleri anlamama neden oldu. Mesela hayatımda Edebiyat defterinin etkisiz eleman olmadığını anladım. Kemnur hocanın ve dostlarının tatlı atışmalarının tadını özledim. Metin arkadaşadaşımın hasret kokan mesajlarını , bana olumlu olumsuz eleştiri yapan arkadaşlarımı. Şiirlerinde duygularımı yıkadığım , güzel öykülerine öykündüğüm kalemdaşlarımı. Hatta “ mesajınız alınmıştır “ ya da “ yazarlık dereceniz yükseldi “ diyen bayram mesajları ile hatırımızı soran adminlerimizi. Arama motoruma basıp yazılarımı görmeyi, kaç kişi okumuş yada bakmış diyerek sevinmeyi ya da üzülmeyi özledim.

Özlemek ne kadar insanca bir duygu. İnsan bulunmak istediği yeri veya görmek, yanında bulunmayı istediği insanı özlüyor. Özlenen burbunun direğini sızlatıyorsa çok seviyorsun hatta katıksız seviyorsun demek değil mi ? Ananın askerdeki oğulunu özlemesi gibi. O ne büyük yürek yangınıdır ölüm haberini almak. Acı sığmaz bedene.Allah evladını şehit veren ailelere sabrın çoğunu versin.Evlat kaybı her daim acı .
Uzakta olan her şey özlenmez ki. Dedim ya ya orada mutlu olmak ya da o kişiyi sevmek gerek. Köyümüzü özleriz genelde. Futursuz çocukluğumuzun geçtiği yerdir. İnanırmısınız bilmem ama ben tezek kokusunu özlerim. Bir de hiçbir yerde soluyamadığım demir gibi sert temiz havasını .Belki özlediğimiz kendimizdir. Büyümemiş , bozulmamış kendimiz.

Kaybedilen özlenir. Yakınımızdayken fark edemediğimiz güzellikleri ne hikmetse kaybedince anlarız.Bazen küçük uzaklaşmalar insana bu nedenle iyi gelir. Hep bizinmle olacağını düşündüklerimizi yitirebileceğimizi anlarız.
Özlemek güzel şey özlenecek bir şeyler var demektir. Ya olmasaydı özlenenler.

İşte Defterden uzak kalmak bana bunları anımsattı. İsimlerini uzun uzun sayamadığım defterdaşlarımın her biri bir başka şekilde benim için önem arzediyor. Onların yazıları, şiirleri ile zenginleşiyorum.
Var olduklarını bilmek , yazıları ile ortak potada bulunmak insana aile hissi veriyor.
Edebiyat Defteri arkadaşlarım sizlerle olmak benim içim anlamlı. Hepinizi seviyorum.
Merhaba! diyorum bu kısa ayrılık sonrasında. Özledim hepinizi ..Sevgiyle