Aynaya bakmadan edemeyiz.Bakarken kendi kendinin gözlemcisi olmak;beyaz parlak,arkası siyah sırlı camdan bakarken görüntünün iki tarafını da duyumsamak gerekli.Ardındaki siyah sırdadır tüm keramet.Sır kalkarsa görüntü de kalkar.Güzel güzeldir,çirkin çirkin..Yorum yapmaz;asıl yorumu aynaya bakan yapabilmeli der belki de..
Güzelliğin altında saklı cehalet,kabalık,softalık camla sır gibidir.Ardında ne olduğu bilinse de sırra kadem basmayı alışkanlık haline getirenler bu sırrı ayna gibi sineye çekenler olabilir mi?..İçinin yoksulluğu,vahşiliği,cehaleti siyah bir sırla görünmez kılmak yanılmaktır..İnsan olmaktan uzak,yoksulluğun ve cehaletin veba gibi büyümesinin sebebi olmaktır.
Aynanın yansıtması ve insanın yansıtması arasındaki sırrı aşarak toplumu kaplayan cehaletin halkı kolayca şiddetin ve savaşın içine çektiği durumdan haberdar olmak gerek.Dünyayı tehdit eden terörün korkunç yüzünü,insanoğlu kendisiyle yüzleşerek aşabilir.Kin,nefret ve şiddet gibi duyguların kara bir sır perdesinin ardından yansıtma kuramına dönüştürülmesinin önü alınıp;vahşet ve şiddeti kovalayabilir.
Aynalar önemlidir.Her insanın kendi aynası ardına sürdüğü bir siyah sır vardır.Bu sırın yansıtmasındaki en önemli etken kendi belleğidir.Belleğinin için temizleyen,değişik açılardan düşünmeyi öğrenebilen,görünenin ötesine uzanabilen bir sır olmalı insanoğlunun belleği.Bellekler insan yaşamına soluk getirmeli,tıpkı ağaçlar gibi.Ağaçların yansıtma kuramında olduğu gibi olmalı aynalar..