Geceleri de uyuyamazsın. Sağa sola dönersin yatakta. Günlük rutin yapılan işler düşlerine girer ya da en fazla etkilendiğin hangi konu varsa. Bu kişinin uğraşısına göre değişir. Eğer sanayide makinelerin başında gözlerini kırpmadan çalışıyorsan; düşlerini o makinelerin uğultuları şekillendirirler. Y da ruh doktoru isen hastaların binbir halleri düşlerini zenginleştir. Simitçi isen rüyanda bile taze simit diye bağırırsın. Ya da şoför isen sabahlara dek direksiyon sallıyorsan düşlerinde hoplar zıplarsın.
Neyse efendim, bugünlerde beni uykusuzluk belası(sızlığı) yakaladı. Ne yapsam gözlerimi kapatamıyorum. Sabahtan akşama dek tip tip insanlarla karşılaştığım için düşlerimde tekrar peydahlanıyorlar. Eğer adamın gelişinden gıcık kaptıysam bir bahane bulup geçiştirmeye çalışırım ama adam ne yapar eder bana laf atıp kendini oyalayacak ya. İşte böyle biriyle geçen diyaloglarım beni karabasanlara boğdu rüyamda.
Adamın koltuğunun altında bir paket var, oldukça ağır olsa gerek. Ihılıya zıhılıya bana doğru yaklaşıyor. Gözlüğümün üstünden gördüm ya bozuntuya vermedim, gazetedeki bulmacayı çözmeye devam ediyorum. Aklımdan geçiriyorum. Şimdi bana hayırlı işler, diyecek. Ben de eyvallah, sağolasın. Diyeceğim. Ondan sonrası yangın yeri. Adam koltuğunun altındaki torbanın ağırlığını unutup sohbete dalacak, ben de yandımallah deyip kel kafamda kalan üç saç tellimi hırsımdan yolacak ya da tırnaklarımı kemireceğim. Neyse kendime göre bir çözüm yolu buldum ya bakalım tutacak mı.
“ Hayırlı işler beyefendi, çok dalgın görünüyorsunuz.”
“ Sağolasın! Babam öldü de onun için yastayım.”
“Deme!”
“Dedim gitti.”
“Başınsağolsun, Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun.”
Ben de ses yok.
“!”
“E! Helvasını ne zaman yiyeceğiz. “
Ben de ses yok.
“!”
“E! Hastalığı neydi.Sigara içer miydi. Kanser miydi yoksa. Ne kanseriydi, Yüzde yüz prostad kanseridir.”
Ben de ses yok.
“!”
“ Babanızı yaşlılığında baktınız mı, yoksa huzur evine mi postaladınız.”
“Lahevle”
“ Helva mı dedin. Fıstıklı mı olacak helva, yoksa fındıklı mı?”
Lahavle. Ben de ses yok.
Aynı şeyleri gece düşümde de yaşayınca yataktan fırlamışım. Hanım mışıl mışıl uyuyuyor. En iyisi mi sade bir kahve içip, yıldızları seyretmek.
Bak bir yıldız kaydı ama ben soruyor muyum, ey yıldız niye kaydın diye…
Babam öldüyse kendi yerine öldü. Laf aramızda babacığım bir vasiyeti vardı lakin yerine getiremediğim için kendimi hâlâ suçlu hissediyorum.
“ Oğlum beni davul zurna ile yollayın öbür tarafa! ”