Her başlangıç güzeldir,umutludur,için dolu doludur.Nereden başlayacağını bilemezsin.Hani,anlatmak için söze başlarsın tam,en heyecanlı noktaya geldiğinde karşındakinin dinlemediğinin farkına varırsın ya!..işte tam da o duygu,önce inanamazsın,daha istekle sarılırsın anlatmaya,ilgisini çekecek biçimde.Ancak,sadece kendi duymak istediklerini dinlediğini farkedersin,boşuna mı çabalamışsındır acaba?
Boğazında düğüm düğüm olur,kelimeler,cümleler...Halbuki yol almak için beraber,sen akmak istiyorsundur çağlayan gibi..ama olmaz işte!..Bir türlü beraber akacak yolu bulamazsınız.

İçindeki sevgi boğazında bir hıçkırık gibi tıkanır.birikir,birikir..akacak yolu olmayan,ulaşacak bir denizi olmayan çağlayan gibidir artık.Sen küreksiz sandalında bir başınasındır,yerinde sayarsın durmadan,ufkun kararmaya başlar,masmavi olan deniz,griye dönmüştür,yol alamayan sandalında hapsolmuşsundur...elin kolun bağlı.

En vefalı dosta dönersin yine!..kalemin ve kağıdın..seni en iyi o anlar,yazdıkça sindirir seni içine,anlattıkça dinler sessizce..hiç sızlanmadan,bıkmadan usanmadan.
İnci Demirel Tunçişler