Sararmış bir yaprak bile değilim artık, kırıntıyım bir ruzgar çıksa savrulup yok olacak havaya , belki de yeniden toprağa kavuşacak zerrelerim..

Nazlıydım bir zamanlar,gülücükler dansederdi yanaklarım da,cıvıl cıvıl çağlardı nidalarım çocuktum,çoğuldum, çocukluğumdan taşardı büyük hayallerim,umutlar türküydü gözlerimin baktığı uzaklarda çağlayan öyle herhangi bir çocuktan biriydim işte !....

Her çocuğun kar kadar beyaz değilmidir ruhu...?
nedir bir çocuk olmanın günahı? şeker çalmak mı...?
Ya da arkadaşların dan birkaç misket araklamak mı...?

Ben ne şeker çaldım, nede misket arakladım ama korkarım ki;bir çocuk günahkardım.

Öyle olmasa !

Niye hep ağlatır...?
Kötü diye anılır kaderi bir çocuğun...?

Yada güzel olmak suçmudur ki;Çirkin şansı dilenir bir güzelliğe..?

Ne güzeldim çirkin şansı dilenen, nede çirkindim bahtı gülen,belki de yarısı silinmiş umutlara saplanıp kalmak tı yanlış olan, ya da çıkmaz sokaklara dalıp yol bulmaya çalışmak..

Beklide hata ben de Sıcak bir avuç arayan çaresiz ellerim de Belki...bel ki de! gözlerimdedir umut arayan, kimbilir...? yada hiç uslanmayan kalbim de...
Ya hata yoksa ortada...?

Yine de gidiyorsa gelen ,bir suç olmasa da ortada, mahkum oluyorsa bir seven.

Çocukluğun günahımıdır ödenen bedel...?
O halde çocukların neden mavidir umutları...?
Niye masum bakar ışıl ışıl gözleri...?

Çocuk olmak seçilebilseydi bugün yine yeniden çocuk olmak isterdim.
Varsın günahkar olsun ’çocuklar’ bir şeker çalsın,yada misket ne çıkar...? umut hırsızı olmak suç sayılmıyorsa! Yada bir aşk bıçağını sırtından saplayıp serbest dolaşıyorsa,

VARSIN ŞEKER ÇALDI DİYE,ASSINLAR GÜNAHKAR ÇOCUKLUĞUMU…

AyNuR