Yaşamak alışmaktı bugünlerde. Tezgah üstü kaldı mutluluklar. Zamanla fiyatı azalan şeyler gibi çürüktü, buruktu biraz da neşesi.. İlk alanın bedeli , son alanın endişesi fazladır. Alışamayanlar toprak altı hayallerde saklı. Sakladıklarımız gömdüklerimizdi. İçimizde ölenler ise bizden çok yaşayanlardı..


Sevmek, tüketmekti bugünlerde. ’Sensiz yaşayamam’ların devri şimdi. Ne nutuklar atardık geçmiş adına. Şimdi bilsen ki telafisi yoktu giden onca şeyin. Ellerinde kalan ellerine bak. Bir gün onlarda bırakacak seni.


Gitmek kolaydı bugünlerde. Savaşlar yatakta kazanılıyordu gözyaşlarıyla. Kiralık bedenler aşk rolü kesiyordu nidalarla. Sigaranın dumanıyla harmanladığın bir gelecekti seninkisi. Ve beklentilerin paslandığı dünler, bugün değiller.


Geçmiş beş para etmezdi bugünlerde. Üç kuruşluk sadaka misali yaşadın aşkı. Bak aynaya kırmadılar mı sen, ? Almadılar mı canını canından ? Gitmedi mi hiç gelmeyenler ? Ağız dolusu sövdüğün gün koparmadın mı zincirini ? Vedalaşmadın mı kalbinle ? Ağlamadın mı ardından ? Söyle ! Sevmedin mi çılgınlar gibi ?


Hakkı olanın kullandığı bir haksızlıktı seninkisi. İntihara meyil çalan bir yaşam. Titremeye hazır eller. Tasvirlerle anlatılmayacak kadar acınacak bir hal. Çaresi bitik. Sen bozuk paranın yere düşmeyen kısmıydın. Sen avuçlarda ölen bir bebektin. Sen hiçbir şey değildin. Sen değildin.