17 numaralı koltuk sol pencere kenarı başlıyordu sensizlik başlıyordu yolculuk ... O koca otobüsün tekerleri dönmeye başlayana kadar hiç gitmeyeceğini düşünüyordum,yorgun yüz ifademle izlerken seni, renkli cam arkasında bana gülümseyerek bakıp el salladığın an bu bir şaka diyordum birazdan inecek bana koşacak boynuma atlayacak sarılacak sımsıkı aşkım diyecek gitmeyecekkkk... düşündükçe o anı heyacanlanıyor kalbim yerinden fırlayacakmış gibi olurdu titriyordum hayal ederken kendi kendime seni,hayaldi hayalde kısa sürdü zaten kaptanın verdiği ara gaz ile dağıldı pembe bulutlar yerini o kasvet dolu gri bulutlar kapladı hem gökyüzünü hemde gönül gözümü. Yağacaktı bulutlardan arkandan su serpescesine yağmur ben ise bakacaktım arkandan hala gitmeyeceğini yazar çizer beynimde şekillendirircesine....son manevrasını yaptı kaptan sanki bir yerlere bir an önce yetişmek istercesine, oysa seni benden koparıyordu merhametsizce....son defa elimi sana doğru kaldırıp sadece bir kaç parmağımı oynatabildim git değilde gel dercesine, elim havada kaldı otobüs bana arkasını döndüğünde sen gittiğinde, yarım kalmıştım o koca otobüs bir giyotin gibi beni ikiye bölmüştü, yarımı koparıp götürüyordu sanki o gri bulutlar ıslatıyordu sensiz kalan bedenimi ,belkide ilk defa üşüyordum asla üşümeyen ben üşüyordummm ama soğuktan değildi titreyişim, kanım çekiliyordu sen gidiyordun hayallerim ölüyordu....